ભારત આઝાદ થયું એ સાચું પણ હજુય અમુક ગામડાઓમાં ગુલામી તો શરુ જ છે!!

 વાર્તા:- ગામ ધણી

લેખક:-મુકેશ સોજીત્રા

               "સાદુળ કાકા આ વખતે તમારી સામે સંદીપ ચૂંટણીમાં ફોર્મ ભરવાનો છે!! ટિકલાએ સાદુળને કીધું.

     "એમ,?? વાત તો મનેય સંભળાય તો છે જ, પણ છોકરાંથી છાસુ નો પીવાય છાસુ ટીકલા!! ગામ   ભલેને વાતું કરે, પણ એને ટેકોય કોણ આપે,?નવું લોહી છે ને એટલે થોડું ફૂંફાડા મારે!!,પછી એય ટાઢું થઈને બેસી જાશે ખૂણામાં આમેય યુવાનીના ઝાડવાને અનુભવના ફળ મોડા આવે મોડા ટીકલા!! " સાદુળે કીધું તો ખરું પણ મનમાં ફડક બેસી ગયેલ કે ગામમાં જે રીતે લોકો સંદીપને બોલાવે છે અને વાતો થાય છે એ રીતે જો એ ચૂંટણી લડેનો તો જીતી જાયેય ખરો, ને જો એવું થાય તો એનાં બાપા ગભા મેરા અને  દાદા મેરા માધાની આબરૂ ધૂળમાં મળી જાય.

                  મહુવા પંથકના એક ગામમાં આ સાદુળ ગભા સરપંચ અને એય બિનહરીફ, સતત ચાર વાર, એની પહેલા એનો બાપ ગભા મેરા ય સતત છ વાર બિનહરીફ સરપંચ તરીકે ચૂંટાયેલો. ટૂંકમાં પચાસ વરસથી આ ગામમાં સરપંચની  ચૂંટણી નથી થઇ.  સાદુળનો બાપ પૂરો ભારાડી, બધા જ અપલખણ એનામાં,ગામના સારા સારા ઘર એની મેલી નજરથી નહોતા બચ્યા. ગભો ગામમાં નીકળે ને ત્યારે સોપો પડી જાય. કોઈ એની સામે નજર ના મિલાવી શકે એમાં ચૂંટણીમાં તપ કેમ કરીને  ઉભા રહે. ગામને પાદર જ એની વાડી. વાડી હતી તો વિસ વિઘા જ પણ આજુબાજુનું ગૌચર દબાવી દબાવીને એંશી વિઘા સુધી પહોંચી ગયેલ. ગામને પાદર પંચાયતનો કૂવો અને એ કૂવામાં એક મોટર પાણી કાઢવાની  તે એ કુવાનું પાણી જાય સીધું આ ખેતરમાં!! વાડી પીવે પછી વધે તો ગામ પીવે!! આવી જ લુખ્ખાગીરી ગભા એ પુરા ત્રીસ વરસ ચલાવી હતી. ગભાનો બાપ મેરા માધા પણ ચાર ચાચણી ચડે એવો હતો. રજવાડા વખતે માધા મેરાનો દબદબો હતો.જાણકારો તો એવું કહેતા કે મહુવા બંદરે માધા મેરા જે દાણચોરીનો માલ ઉતરતો એ સગેવગે કરતો અને ત્યારનું આ ખોરડું પૈસા વાળું બની ગયેલ.પછી તો સ્વરાજ આવ્યું અને માધા મેરાએ ધંધા બદલ્યા ખરા પણ મૂળ ધંધા તો જાકુબના જ રહ્યા.આજુબાજુના ગામડામાં દેશી દારૂના અડ્ડા આ માધા મેરાએ જ શરુ કરાવેલા અને એ વારસાગત લખણ એના  છોકરામાં સુપેરે ઉતર્યા હતાં.  અને આવો  હવે આ વારસાગત જવાબદારી એનો છોકરો સાદુળ સુપેરે નિભાવતો. સાદુળમાંય બાપાના અપલખણ નાનપણ થી જ આવી ગયેલાં, અપલખણ ની એક બાબત મે નોંધી છે કે અપલખણ બીકણ હોય છે એટલે એક અપલખણ ક્યારેય એકલું ના આવે!! અપલખણ હંમેશા જથ્થાબંધ આવતાં હોય છે. તે સાદુળમાં પણ નાની ઉંમરે આ બધા જ અપલખણ આવી ગયેલ. એ નાનો હતો ને ત્યારે બાર બાપની વેજા સાથે પાણી શેરડે રાજદૂત લઈને લીમડાના છાયે ઉભો હોય!! અને જો કોઈ વહુ દીકરીને પાણી ભરવા જવું હોય કૂવે ને તો એના ઘરનું કોઈ પહેલા તપાસ કરે કે સાદુળની ગેન્ગ કૂવે છે કે નહીં જો ના હોય તો જ ગામની બેન દીકરી પાણી ભરવા જાય બાકી ઘરે બે કલાક તરસ્યા બેસી રહે!! આવી વ્યક્તિ છેલ્લા વિસ વરસથી સરપંચ!! અને એ પણ ચૂંટણી વગર!! અને ઉપરથી સમરસનાં નામે વધારે પૈસા પણ મળે!! પણ આ વખતે જરાક જુદું વાતાવરણ જોવા મળે છે, વાયરો થોડો અવળો વાય એવું લાગે છે, ગામ ધૂંધવાઈ તો રહ્યું હતું દસ વરસથી પણ બધા જોઈ રહેલાં અને એમાંય સંદીપે ફૂંક મારી ને થયો ભડકો!! ગામમા પેલી વાર પડકાર ઉભો થયો!! એટલું જ નહિ મીટીંગો પણ થવા માંડી!!  સંદીપ એક ગાંધીવાદી અને ખાદીધારી સંસ્થામાં ભણીને આવ્યો હતો. બધું જ જાણતો હતો .યુવાનો સાથે ચર્ચાઓ કરતો. સંદીપ પાસે બધાંજ પ્રશ્નોના જવાબ હતાં . સંદીપ રોજ રાતે ગામને પાદર વડલા નીચે મીટીંગ ભરતો અને કહેતો.

                             “લોકશાહી એટલે લોકોનું રાજ,જ્યાં લોકો જ સર્વોપરી હોય. બાકી બધાં જ પ્રજાના સેવકો છે.તમે તલાટી મંત્રીથી માંડીને મામલતદાર સુધીના બધાને સાહેબ કહો છો.એ કોઈ સાહેબ નથી જાહેર સેવકો છે. મૂળ તો આપણી ગળથૂથીમાં જ ગુલામીનીઆદત પડી ગઈ છે. એટલે આજીજી અને લાચારી સિવાય આપણને કશું જ નથી આવડતું.મૂળ તો આમાં શિક્ષણનો જ અભાવ છે, બાકી તમને ખબર પણ નથી કે સરકારી ચોપડે આપણા ગામમાં ડામરનો પાકો રોડ બની ગયો છે અને ચાર વાર રીપેર પણ થઇ ગયો છે. ગામમાં અવેડા માટેની રકમ ગામના પંચાયતી ખુંટીયા ખાઈ ગયાં છે.મારી પાસે તમામ વિગતો છે.છેક જીલ્લા સુધી મિલીભગત ચાલે છે મારે તમારો ટેકો જોઈએ છે. તમારા વિકાસમાજ ગામનો વિકાસ સમાયેલો છે.બહાર નીકળીને જુઓ કેટલાય ગામડા ક્યાંના ક્યાં પહોંચી ગયાં અને હજુ આપણા ગામમાં સંડાસ પણ નથી. સરકારે એની પણ ગ્રાન્ટ આપેલી જ છે પણ એ મારા બટા ખુટીયા ખાઈ ગયાં છે.ખાવાનું તો ખાઈ ગયાં પણ આ લોકો જાવાનુય ખાઈ ગયાં બોલો.પણ આ વખતે એનું કશું નહિ ચાલે તમે બધાં મક્કમ બનો.હું તમને મહીને મહીને હિસાબ આપીશ પણ એક વખત આ ગામની સિકલ બદલે જ છૂટકયો છે” સંદીપની વાતમાં લોકોને રસ પડતો ગયો કારણકે એનું કુટુંબ ગામમાં સારી આબરૂ ધરાવતું હતું,વળી સંદીપની કોઈ મોળી વાત ગામે સાંભળી નહોતી.                              

                                  યુવાનો સાથે સંદીપ ઘરે ઘરે જવા લાગ્યો, કેટલા પૈસા આવે છે દર  વરસે, અને એ ક્યાં વાપરવાના હોય અને એ કયાં વપરાયા છે!! આ બધું થવા માંડ્યું જાહેર!!!! અમુક ને તો ત્યારે જ ખબર પડી કે લે આપણાં ગામમાં તો  શેરીએ શેરીએ પાકા રોડ સરકારી ચોપડે બની ગયા છે!! શાળામાં ઓરડા પણ બની ગયાં છે અને પાછા રીપેરીંગ માટે પણ તૈયાર થઇ ગયાં છે. ગામમાં એક સહકારી મંડળીની ઘાલમેલ પણ સંદીપ બહાર લાવ્યો.જેમાં પાંચ વરહ પહેલા મારી ગયેલાં ખેડૂતના નામે મંડળીઓ પણ ઉપડી હતી અને પાક વીમો પણ ઉપડી જતો હતો બારોબાર અને લોકો બરાબરના ધૂંધવાયા વાતાવરણ જામતું ગયું તો સાદુળે પણ આ વખતે પૈસાની થેલી છૂટી મૂકી. મોટી ઉંમરના અને અમુક આડા ધંધા વાળા સાદુળની સાથે દેખાવા મંડ્યા. તૂટલાં બાકસ અને ખોટી દિવાસળીઓ સાદુળ ગભા બાજુએ હતી જયારે  ગામના યુવાનો અને સ્ત્રી વર્ગ સંદીપની સાથે. એક વર્ગ એવો હતો કે જે વર્ષોથી સાદુળ ને એનાં બાપની સાથે જ હતો... ગુલામી એક એવી કુટેવ છે કે જે લગભગ જલ્દી નથી જાતી!!

         ગામનાં વણિક તલકચંદ મહિનાથી આ બધો ખેલ જુએ!! કોઈને કહે નહિ પણ આખા ગામની રજે રજ માહિતી સાંજે મળે !! આ તલકચંદ પણ મોકાની રાહમાં જ હતાં. તલકચંદ ના ઘણાં રૂપિયા આ સાદુળ ગભા એ ખોટા કર્યાં હતાં. વીસ વરસ પહેલાની ઘણી મોટી રકમ આ સાદુળ ગભા દબાવીને બેઠો હતો. બહુ ઉઘરાણી કરીને ત્યારે એક લાખના દેણા સામે સાદુળે વિસ હજાર આપ્યાં ત્યારે શેઠ બોલ્યાં.

       " ગામ ધણી કહેવાવ સાદુળભાઈ  તમે આમ કરો ઈ નો હાલે પાંચ હજાર ઓછા આપો ઈ હાલે પણ આ તો એંશી હજાર ઓછા આવું નો પોહાય સરપંચ, અમારે પણ બાયડી છોકરા હોયને આમ ધંધો કરીએ તો તો મરી જ જઈએ ને!!??

      " તે ગામમાં ધંધો કરવો છે કે નહિ, જે આપે ઈ લઇ લેવાનું નહીંતર...... પછી લઇ લેજે લે....  હિંગ તોલ્ળ માપમાં રહેવાનું"  સાદુળે પોતાની જાત બતાવી. શેઠ તલકચંદ ઠરેલ બુદ્ધિના વણિક, ગમ ખાઈ ગયાં, પણ મગજમાં શબ્દો અંકિત થઇ ગ્યાં. તે લાગ જોઈને તલકચંદ શેઠે સોગઠી મારી.  સંદીપને એક રાતે બોલાવ્યો.

     " સાંભળ્યું છે કે તુંયસરપંચનું  ફોર્મ ભરશ આ વખતે તે ગામના સારા ભાગ્ય કહેવાય "

    " હા શેઠ આજુ બાજુના ગામ જુઓ તો તમને ખ્યાલ આવે કે કેવા ગામ હતા અને અત્યારે ક્યાં છે, પણ આપણું ગામ પચાસ વરસ થી આના ને એના બાપના તળિયા ચાંટ્યા તે મળ્યું શું?

    " સાચી વાત છે પણ સાદુળે ભેગું બહુ કર્યું છે ને તે બે હાથે પૈસા વાપરશે, ગફલતમાં ના રહેતો, જરૂર હોય તો કેજે" 

          એમ કહીને વિસ હજારનું બંડલ પરાણે સંદીપને આપ્યું. અને આપી કેટલીક ટિપ્સ!! એવી ટીપ્સ કે સંદીપની પણ આખો પહોળી થઇ ગઈ.  અને પછી ચૂંટણી જાહેર થઇ ને પ્રચાર શરૂ થયો... ને ફોર્મ પણ ભરાઈ ગયા.. ગામનું વાતાવરણ સાવ બદલાઈ ગયું.. સંદીપની સાથે ગામના યુવાનો અને સારા માણસો  હોય ને સાદુળની  સાથે ગામના ઉતાર સિવાય કોઈના હોય...સાદુળ બધાય ના માતાજીના મઢે જાય પગે લાગે અને માતાજીના ચરણે પૈસા મુકે!! સાંજે સંદીપ અને તેની ટુકડી ત્યાં ડબલ પૈસા મૂકી આવે. તલકચંદ વાણીયાએ પૈસાની કોથળી છૂટી મૂકી દીધેલી અને મનમાં નક્કી જ કરી નાંખેલું કે આ વખતે તો સાદુળ ગભાનું બારમું જ કરી નાંખવું છે. વાણીયા હતાં એટલે રાજ ટક્યા તા બાકી બે બદામનો સાદુળ મને હિંગ તોળ્ય કહી જાય!! સાદુળે ઘણા ધમપછાડા કર્યાં પણ સામેની પેનલમાંથી કોઈ ફોર્મ પાછું ખેંચવા તૈયાર ના થયું..સંદીપની ટુકડી બરાબર તૈયાર હતી. ઘણાં દબાણ આવ્યા પણ એકેય ફોર્મ પાછું ના ખેંચાણું. ફોર્મ પાછું ખેંચવાના આડે હવે માંડ બે દિવસ જ હતાને એક ઘટના બની...!!!

           વાડીએથી ભજિયાનો પ્રોગ્રામ પતાવીને સંદીપ અને તેના ચાર પાંચ મિત્રો આવતા ને તે રસ્તામાં જ આઠેક બુકાનીધારી આડા ઉતર્યા ને લૂંટફાટ કરી શરુ બધા પાસે તલવારો ને આ લોકો ખાલી હાથે, ધોલ થપાટ થઇ, ને ત્યાં સાદુળ ગભાનું રાજદૂત આવ્યું. એની સાથે બીજા રાજદૂત પણ હતા    પડકારો થયો

" અલ્યા કોણ છે,? અને આ અડધી રાતે શું છે?"

" કોણ સાદુળ ગભા?? ગામધણી?? " એક બુકાનીવાળા એ પૂછ્યું

"હા પણ તું કોણ તારો અવાજ ઓળખાતો નથી" સાદુળે કીધું

" તે જરૂરેય નથી ઓળખવાની અને આમાં શું કામ પડય છો ભાઈ...?? આ તો તારો દુશ્મન છે તારે તો ખુશ થવું જોઈએ" બુકાની વાળો બોલ્યો..

'" પણ અત્યારે તો હું ગામનો ગામ ધણી, મારી નજર સામે મારા ગામનાને કોઈ મારે ઈ હું નો જોઈ શકું, માટે જીવતા રહેવું હોય તો વેતીના પડો"

        કહીને સાદુળ સામે દોડ્યો, અને બટાઝટી  બોલી. દસેક મિનિટ ચાલ્યું ને પેલા બુકાનીધારી ભાગ્યા. સાદુળ ને પગે તલવાર વાગેલી ને એક હાથે ચરકો પડેલો. પણ સંદીપને પણ થોડું વાગ્યું  અને તેના માણસો બચી ગયા. ગામ આંખમાં વાયુવેગે વાત ફેલાઈ ગઈ કે સાદુળે બહાદુરીનું કામ કર્યું છે. આ તો થોરે કેળા ઉગ્યા જેવી વાત થઇ.. બીજે દિવસે ટોળું ઉમટ્યું સાદુળ ને ઘેર... વાહ !!!... ગામધણી.... વાહ...!!! આમેય ટોળાને મગજ તો ના હોયને!!! આ એક જ પ્રસંગમાં સાદુળ હીરો બની ગયો... એય ને સાદુળ ની ડેલીએ ખાટલા નંખાણાં.... ઉભા ગળે જેને ખવરાવ્યુંતું એ અધિકારી ઓ આવ્યા ખબર કાઢવા.. ગામ ફાટી આંખે જોઈ રહ્યું.. આને ઓળખાણ કેટલી!!!?? આતો દેવનો દીકરો!!! પછી સાંજના સમયે ગામના કહેવાતા ડાહ્યા માણસોને બોલાવ્યા અને સાદુળ બોલ્યો..

      " કાલે હું અને મારી પેનલ ફોર્મ પાછા ખેંચીએ છીએ.. આમેય હવે પેલા જેવો કોઈ રસ નથી અને ગામને પણ હવે કાંઈ રસ નથી અને તમને તો ખબર્ય જ છે કે મારા બાપાએ અને મેં ગામ હાટુ જિંદગી ખર્ચી નાંખી તે મને આજ વિચાર આવ્યો કે સંદીપ હોંશિયાર છોકરો છે, ગામનું ભલું કરશે, અને આમેય મને હવે થાક જ લાગે છે, અને મારી અવસ્થા થઇ ગઈ છે હવે તો આ બધું મુકીને ચારધામ ની જાત્રાએ જાવું છે. ખુબ ગામની સેવા કરી.ગામે સહકાર પણ સારો આપ્યો. મારું ગામ એટલે સોનાનું ગામ!!  આ ગામમાં જો ચૂંટણી આવે તો મારા બાપ ગભા મેરા અને મારા દાદા મેરા માધાનો જીવ સ્વર્ગમાં પણ દુભાય એટલે હું તમને હાથ જોડું છું કે મને રોકશોમાં ભલા થઇ ને,!! હું કાલે ફોર્મ પાછા ખેંચું છું!! બોલતાં બોલતાં આંખમાં ઝળઝળીયા આવી ગયાં. અને થોડીક ઉધરસ પણ ખાધી અને પછી જાણે દુઃખ સહન નાં થાતું હોય એમ મોઢે અને આંખુએ રૂમાલ રાખીને એક ડૂસકું પણ ખાધું!!! અને પછી વિનવણી નો દોર શરુ થયો... સોગંદ દેવાણા!! તમે જ અમારા ગામ ધણી!! તમે જો ફોર્મ પાછું ખેંશો તો અમે ગામ મૂકીને જતા રહીશું એવો પણ સુર શરુ થયો.. પાછો સાદુળ બોલ્યો..

       " આતો મરતી વખતે મારો બાપ કહેતો ગયો હતો કે બેટા ગામની સેવા એ જ સાચી સેવા !!!એટેલે બાકી મારે આમાં ઘરનાં રોટલા જાય છે, !ઝ!! કાંઈ વધતું નથી, પણ બાપાએ કીધેલું એટલે કરવું પડે છે, પણ ગામ માં વિખવાદ થાય એ મને નો પોહાય બાકી ગામમાં ચૂંટણી નો આવવી જોઈ.. ચૂંટણીમાં મનદુઃખ થાય, તડા પડે, ગામ સળગે અને આ બધું થાય તો મારા બાપા ગભા મેરાનો આત્મા સરગે બેઠા બેઠા રોવે કે અરેરે મારા ગામની આ દશા!! મારા ગામમાં ચૂંટણી આવે!!!!  અને એટલે જ કહું છું કે આ વખતે સંદીપ ભલે થાય સરપંચ!! હું એની હારે જ  હઈશ.. લાવો તાંબાનું પતરું તમને લખી દવ કે સંદીપની હારો હાર હું કામ કરીશ એને તાલુકામાં ને જિલ્લામાં  બધી ઓળખાણો કરાવી દઈશ. અને એ બીવે નહિ હું એને નડીશ નહિ!! નડે એ બે બાપનો હોય!! પણ હવે હું ચૂંટણી ના લડું એ નક્કી છે."

             અને રોઈ પડ્યો સાદુંળ!! લોકોની આંખમાં પણ આંસુડાં!!! માણસોના હૃદય દ્રવી ઉઠ્યા!!! લોકો દોડ્યા ગયાં સંદીપના ઘેર એને રીતસરનો ઘઘલાવ્યો!!!... અને લાવ્યા દબાણ અને સંદીપ અને તેની પેનલના ફોર્મ ખેંચાવ્યા પાછા!!  અને સાદુળ ગભા  બીજા પાંચ વરસ માટે બિનહરીફ,!!સમરસ ગામ સાદુળ ગભાને નામ!!!!! સાંજે  જ સાદુળ ગભાનું સરઘસ નીકળ્યું. બગલાની પાંખ જેવા સફેદ કપડામાં સાદુળ વધારે પડતો લળી લળી ને નમતો હતો. આમેય દગાબાઝ તો દોઢો જ નમેને!! ભારત આઝાદ થયું એ સાચું પણ હજુય અમુક ગામડાઓમાં ગુલામી તો શરુ જ છે!!

      અને એ રાતે સાદુળની વાડીમાં ઓલ્યા બુકાની વાળા આવ્યાં...!! સાદુળ ને ભેટ્યા... સાદુળે પૈસા આપ્યા....રોયલ સ્ટેગની બોટલો ખુલી,   બાઈટિંગ ના પડીકા આવ્યા.... તારા સમ ને, મારા સમ!! બે બાપનો હોય, ને એવા બધા સોગન્દ દેવાણાં!! પેગ પર પેગ જામ્યા. મહેફિલ જામી અને સાદુળ બોલ્યો

   "ટિકલા હું નો તો કેતો કે છોકરાથી છાસુ નો પીવાય ટીકલા છાસુ નો પીવાય!!  એ નાનકડાં સંદીપડાનું શું ગજું!! એ મારી સામે ટકી શકે વાતમાં માલ નહિ ટીકલા વાતમાં માલ નહિ!! હું કોણ  આ તો સાદુળ ગભા!! ભાઈ સાદુળ ગભા!! ત્યાં એક બુકાની વાળો પેગ મારીને બોલ્યો.

   " અલ્યા સાદુળ તું લખણ ખોટીનો છો એ તો ખબર હતી જ પણ કલાકાર નો દીકરો છો એ તો હવે જ ખબર પડી... અને પછી ખીખીયાટા અને બખાળા થી ગામની સીમ પણ ધ્રુજી ઉઠી!!!

લેખક:-મુકેશ સોજીત્રા 

શિવમ પાર્ક સોસાયટી, સ્ટેશન રોડ.

મુ. ઢસા ગામ તા;- ગઢડા

જી:- બોટાદ પિન 364730

વીસ વરસ પહેલાંની વાત યાદ આવી ગઈ.પોતે એક રવિવારે આવી જ રીતે બહાર ઉઘરાણી એ જતો હતો

વાર્તા:-'ચોકલેટ'

લેખક:- મુકેશ સોજીત્રા ઢસા ગામ

પાંચાળ પ્રદેશમાં તમે દુલા રણછોડનું નામ આપો એટલે લોકો તમને માર્ગ કરી દે, આવી એની હાંક!! એય પાંચ હાથ ઊંચો, કરડી આંખો, હંમેશા લાલચોળ જ હોય, કોઈએ એને હસતાં જોયો જ નથી!! એની જ્યાં હાજરી હોય ત્યાં વાતાવરણ પણ ભારેખમ બની જાય!! પાંચાળમાં એવું કહેવાય કે ચોમાસામાં જો મોરલા ટહુકતા હોય અને જો બુલેટ લઈને દુલો નીકળે તો ટહુકતા મોરલા પણ બંધ થઇ જાય... અને જયારે લાલ રંગનું એનફીલ્ડ બુલેટ રોડ પર નીકળે ત્યારે રસ્તા પર જતાં લોકો એને તરત જ માર્ગ આપી દે!! ધંધો બાપદાદાનો ત્રીજી પેઢીથી હાલ્યો આવે ઈ વ્યાજ વટાવનો!!! આમાં જો કે બીજાં કરતાં સજ્જન માણસ!!! વધારે વ્યાજ લેવાનું નહિ પણ જે નક્કી થયું હોય એ ક્યારેય લોઢે લાકડેય મુકવાનું નહિ!! દુલાની બીજી ખાસિયત એ હતી કે એ કદી વ્યાજનું વ્યાજ ના લેતો!!! અને ત્રીજી અને મહત્વની ખાસિયત એ હતી કે એ વધુમાં વધુ બે વરસ સુધી જ પૈસા વ્યાજે આપતો. બે વરસ સુધીમાં તમે ગમે ત્યારે પૈસા આપી શકો પણ બે વરસ ઉપર એક અઠવાડિયું પણ ગયું હોય ને તો પછી તમારી ઘરે ગમે ત્યારે દુલા રણછોડનું બુલેટ આવીને ઉભું રહે એ નક્કી નહિ!!! અને પછી તમે ઘર વેચો, જમીન વેચો , ઘરેણાં વેચો કે પછી છેવટે જાત વેચો પણ દુલા રણછોડનું બુલેટ પૈસા લીધા વગર જાય નહિ!!

                                  દર રવિવારે દુલો ઉઘરાણીયે નીકળે!! અરજણ એનો સેક્રેટરી કમ હિસાબનીશ... એ કાપલીયુ આપે... કાપલીયુમાં નામ હોય ગામ હોય અને રકમ હોય... જેમકે " ધના છગન, ભડલી, ૪૦૦૦૦ .... વશરામ જીવણ, ઈતરીયા ૮૦૦૦૦... આવી જેટલી મુદત છાંડી ગયેલ કાપલિયું હોય ને એ ઉઘરાણી રવિવારે પતાવી લેવાની.. બાકી સોમથી શનિ વાડીએ બેસવાનું... જેને પૈસા જોતા હોય એ વાડીએ આવે.. પૂછપરછ થાય, રકમ નક્કી થાય.. સમય તો નક્કી જ બે વરસ સુધીમાં તમે ગમે ત્યારે આપી જાવ... અને પછી પછી બાજુમાં ઉભેલા અરજણ ને દુલો કહે...
                                       " અરજણ આપ આને પચાસ હજાર" એટલે અરજણ જાય વાડીમાં બનાવેલા એક મકાનમાં!!! ત્યાં હોય એક મોટો પટારો અને એમાં બધા બંડલ ગોઠવેલા. હજારના, પાંચસોના, અને સોના બંડલમાંથી અને પૈસા અપાય!! એક કાપલી બને એમાં નામ, ગામ ,અને રકમ, અને તારીખ લખાય!! કામ પૂરું!! બીજું કોઈ જ જાતનું લખાણ નહિ!! અમુક ને વખાણ ની જરૂર ના પડે એમ દુલા રણછોડને લખાણની જરૂર ના પડે!! અને હા એક વાત તો કહેવાની રહી જ ગઈ કે દુલો ઉઘરાણી એ એકલો જ જતો!! બે ત્રણ ભાડૂતી માણસોને ઉઘરાણી લઇ જઈ ને રોફ જમાવવો એવી લુખ્ખાગીરી એનાં લોહીમાં હતી જ નહિ!! એનો બાપ રણછોડ હરજી, અને એનોય બાપ હરજી કેશુ પણ એકલાં જ ઉઘરાણીએ જતાં ફેર એટલો કે એ બધા ઘોડી પર જતા અને આ દુલો બુલેટ પર જતો.....

                                                 પોષ મહિનાની કડકડતી ટાઢનાં એક રવિવારે સવારે આઠ વાગ્યે દુલાનું લાલ રંગનું બુલેટ તૈયાર થયું. અને દુલો બોલ્યો.
" અરજણ" 
                   અને અરજણ તૈયાર જ હતો ચાર કાપલી લઇ. દુલાએ કાપલી જોઈ, કાપલી પ્રમાણે ગામનો રૂટ તૈયાર થયો. અને હવે તો મોબાઈલ આવી ગયા હતા એટલે અરજણે અગાઉથી બધાને જાણ કરી દીધી હતી કે દુલા શેઠ રવિવારે આવશે એટલે તૈયાર રહેજો.. ફક્ત એક ખંભાળા ના નાનજી ધનજીને ફોન નહોતો, એટલે એને જાણ નહોતી થઈ..
"બધાને કેવાય ગયું છેને" દુલાએ કાળું જાકીટ પહેરીને કહ્યું છે ને મોઢામાંથી સિગારેટનાં ધુમાડા કાઢતાં કાઢતાં દુલાએ કહ્યું"
"હા, એક ખંભાળાનો નાનજી ધનજીને સમાચાર નથી અપાણા એની પાસે ફોન જ નથી, પણ બીજાને ફોન કરીને કેવરાવ્યું તો છે પછી સમાચાર આપ્યા હોય કે ના આપ્યા હોય એ ખબર નથી. અરજણે કીધું.
" એમ" કહીને દુલાએ સિગારેટનો છેલ્લો કશ મારીને બુલેટ ઉપાડ્યું. મગજમાં રૂટ તૈયાર જ હતો. ગોખલાણા, વાંકીયા, સુખપુર અને છેલ્લે ખંભાળા. જસદણ થી ઉપડેલું બુલેટ ગોખલાણા ના પાદર પહોંચ્યું ત્યાં પાદરમાં જ કરમશી તૈયાર  હતો પૈસા લઈને!!! વહીવટ પતાવ્યો, વળી પાછી એક સિગારેટ સળગી, પાંચ મિનિટ વાતો થઇ કરમશી હારે અને પછી સિગારેટનો છેલ્લો કશ મારીને બુલેટ ઉપડ્યું, વાંકીયા બાજુ..... આમ ને આમ ત્રણ જણાં નો વહીવટ પતાવીને છેલ્લે બપોરે બાર વાગ્યે બુલેટ ખંભાળાને પાદર આવીને ઉભું.. પાદરમાં પૂછપરછ કરીને નાનજી ધનજીના ઘર નું સરનામું પૂછ્યું.

 " એય ને ચોરાથી જમણી બાજુ વળી જાવ ને તે તળાવની પાળ પાસે છેલ્લે એક કાચું મકાન આવે ઈ નાનજીનું ઘર!!" બુલેટ ઉપડ્યું, નાનજીના ઘર પાસે આવીને ઉભું રહ્યું.
" નાનજી ધનજી છે ઘરે"? જવાબમાં એક બાઈ બહાર આવી, માથા પર સાડીનો છેડો સરખો કર્યો,ને બોલી.

" હા છેને આવો ઘરમાં"
"એને બહાર મોકલો, કયો કે દુલા રણછોડ આવ્યા છે".
" એને અઠવાડિયાથી તાવ આવે છે ને ઉભા થઇ શકે એમ નથી તમે અંદર આવો"
દુલા રણછોડ ક્યારેય ઉઘરાણીએ જાય ત્યારે કોઈના ઘરે જાય નહિ ,કોઈનું કશું ખાય નહિ, કે કોઈના ઘરનું પાણી ના પીવે.. એના બાપા રણછોડ હરજીએ કીધેલું,

            " જો કોઈના ઘરનું પાણી કે અન્ન આપણાં શરીરમાં જાયને તો પછી બે આંખોની શરમ નડે ને આ ધંધામાં શરમ આપણને નો પોસાય એટલે બને ને ત્યાં સુધી પાદર, વાડીએ કે રસ્તામાં વહીવટ પતાવી દેવો પણ કોઈના ઘરે જાવું જ નહિ..
                       પણ કોણ જાણે કેમ આજે એના પગ ઘરની ઓશરી તરફ વળ્યાં. ફળિયામાં એક ચીંથરેહાલ કપડામાં એક ડોશીમા સુતા હતાં લીમડાના છાંયે!! એક કહેવા ખાતરનું મકાન હતું.. બાકી પડું પડું થઇ રહેલ દીવાલો હતી આગળ ઓશરી ની જમણી બાજુમાં એક ખાટલો, એમાં તાવને કારણે નંખાઈ ગયેલા શરીરે નાનજી ધનજી સૂતો તો એ બેઠો થયો. બાજુમાં એક આઠેક વર્ષની છોકરી લેશન કરતી હતી. એકદમ રૂપાળી અને ડાહી કહી શકાય એવી નાની છોકરી ચબરાક નજરે દુલાને સસ્મિત ચહેરે આવકારી રહી હતી એની આંખોમાં વિસ્મયના ભાવ હતાં.જોતાંવેંત જ ગમી જાય એવી છોકરી,અને આમેય છોકરું ઘરે લેશન કરતુ હોયને ત્યારે ખુબજ રૂપાળું લાગતું હોય છે. દુલાના ઘરનાએ કાથીનો ખાટલો ઢાળ્યો. વચ્ચે છોકરી અને એકબાજુ દુલો અને બીજી બાજુ બીમાર નાનજી.

         " આપણો વદાડ પૂરો થયો ધના" દુલાએ એની વારસાગત રુક્ષ ભાષામાં કહ્યું. ધનજી એની પાસેથી રૂપિયા લાખ બે વરસ પહેલા લઇ આવ્યો હતો, મોટી દીકરીના લગ્ન માટે, કટકે કટકે ધનજી એ વિસ હજાર અને વ્યાજ આપી દીધેલું પણ તોય હજુ એંશી હજાર આપવાના બાકી હતાં, એય અપાઈ જાત પણ આ  વરહે તો ધનજીને ટાળી દીધેલો એવું  નબળું  વરહ ગયું  ને કે વાત ના પૂછો ને ઉપર ધનજીની વહુને એપેન્ડીક્સનું ઓપરેશન કરાવેલું તે ત્રીસ હજાર ત્યાં ખરપાઈ ગયા ને અધૂરામાં પૂરું એ પડ્યો બીમાર તે પૈસાનો જોગ ના થઇ શક્યો.
     " હા ખબર છે દુલા શેઠ પણ થોડી કપાણ છે ને એટલે મેળ નથી થયો, મને કાલે સમાચાર મળી ગ્યાતા કે તમે આવવાના છો પણ સાજો હોતને તો કઈંક ઉછીના પાછીના કરીનેય, થોડા ઘણાં કરી દેત, પણ અત્યારે ઠામુકા પૈસા જ નથી."
      " તમારે ત્યાં કપાણ હતી તો આ દુલાએ ભાંગી તી કે નહિ, એમ સહુને કપાણ આવે જ પણ વહેવારમાં રહેવું હોય ને તો ટાઈમે પૈસા તો આપવા જ પડે" દુલાએ કડક અવાજે કહ્યું.
    "ચા મુકું" ધનાની વહુ બોલી કે તરત જ દુલાનો ડાબો હાથ ઊંચો થયો. વહુ સમજી ગઈ એ બિચારી અંદરના ઘરમાં જતી રહી. ધનજીની છોકરી વિસ્મયથી આ બધું જોઈ રહી એક બે વાર એણે દુલાની નજર સામે નજર મિલાવી મીઠું હસી પણ દુલાએ તો કાતર જ મારી.અને આમેય કૂતરાને કાજુ કતરી આપો તો એ સૂંઘેય નહિ અને ખાયેય નહિ!! પણ તોય એ નાની છોકરી દુલા સામે જોઈ જ રહી એણે લેશન કરવાનું હવે બંધ કરી દીધું હતું..

    "હવે એ બધી લપ મૂક, ધના, તું ખોરડું વેચ, ખેતર વેચ કે તારી જાતને વેચ, તું ગમે ઈ કર, પણ દુલા રણછોડનું બુલેટ તો પૈસા લઈને જ જાશે.. જો મારે મારું લેવાનું છે, હું કોઈનું ઝુંટવતો નથી, કે હું કોઈને પરાણે પૈસા વ્યાજે આપતો નથી, બીજા બધા ત્રણ ટકા લે, વ્યાજનું વ્યાજ ચડાવે, હું દોઢ ટકો જ લઉ છું, બીજા તમારી પાસે જમીન લખાવે કે ઘરેણાં લે હું એવું કરતો નથી, પણ મારા ટાઈમે મને પૈસા મળવા જોઈએ, બુલેટ પૈસા લીધા વગરનું કોઈ દી ગયું નથી અને જાશે પણ નહિ." દુલાની અસલિયત બહાર આવી રહી હતી. ધનજીની વહુએ અંદર ઓરડામાં ડૂસકું ભર્યું..
       કોણ જાણે પેલી નાની છોકરીને શુંય સુજ્યું કે એણે પોતાનું દફતર ખોલ્યું ને એક જૂનું કંપાસનું બોક્સ કાઢ્યું ને ઉભી થઈને સીધી દુલા પાસે ગઈ, ને હસતા ચહેરે એની સામે તાકી રહી.. એક જાણે કે ત્રાટક થયું. આજુબાજુના ચાલીશ ગામમાં દુલા સામે કોઈ આંખ સામે આંખ મિલાવીને વાત કરવાની કોઈ હિંમત ના કરે એ દુલા સામે એક ત્રીજા ધોરણમાં ભણતી આઠ વરસની છોકરી, એકીટશે જોઈ રહી હતી,દુલાની આંખો પહેલી વાર નીચી થઇ કોણ જાણે એ છોકરીની આંખોને સહન ના કરી શક્યો.
              "દાદા તમારે પૈસા જોઈએ ને, હું આપું દાદા તમને પૈસા!! એમ કહીને છોકરીએ દુલાનાં ચહેરા પર પોતાનો હાથ ફેરવ્યો. પોતાનો કંપાસ બોક્સ ખોલ્યું અને એમાંથી જે નોટું હતી એ દુલાના ખોળામાં નોટું નાંખી દીધી. હવે દુલો તેની સામે જોઈ જ રહ્યો. છોકરી બોલતી ગઈ ને દુલો સાંભળતો ગયો. બાકી અત્યાર સુધી દુલો બોલતો અને બીજા સાંભળતા આજે દુલો સાંભળતો ગયો એ કાલી ઘેલી, ભાષા...

      " દાદા કહું આ પૈસા કોણે આપ્યા, આ પચાસની નોટ મારા જીજુ એ આપી દિવાળી એ આવ્યાતાને એણે અને દાદા આ સોની નોટ મારી દીદી એ આપી ને બાકીની નોટ મને ગામનાં એ આપી બેસતાં વરસે!!! હું બધાને પગે લાગવા ગઈ તી ને તે  બધાએ આપી. અને દાદા તમને ખબર છે કે આ પૈસા મેં શું કામ ભેગા કર્યા?? વેકેશન પડયુને ત્યારે અમારા સાહેબે  કીધુ હતું કે જેને પ્રવાસમાં આવવાનું હોય ને એ પૈસા ભેગા કરજો દિવાળી પર વાપરતા નહિ એટલે દાદા મેં આ પૈસા ભેગા કર્યા, છેને ઘણા બધા પૈસા દાદા!!! એમ કરો દાદા તમે રાખો આ પૈસા હું પ્રવાસમાં નહિ જાવ" છોકરી બોલતી હતીને દુલાના કાળજામાં છરીઓ ભોંકાતી હતી.એક કાળમીંઢ પથ્થરનીની અંદર સળવળાટ થઇ રહ્યો હતો.ધનજીની આંખોમાં આંસુ હતા॰
" સુમી બેટા તું અંદર આવ" ધનજી ની વહુ આટલું બોલી ને એને લેવા આવી કે તરત જ દુલાનો ડાબો હાથ ઊંચો થયો, વહુ બારણાની વચ્ચે જ ઉભી રહી ગઈ દુલા એ સુમિને માથે હાથ ફેરવ્યો ને પૂછ્યું "કેટલામું ભણે છે?"
    "ત્રીજું ધોરણ સુમીએ ત્રણ આંગળી બતાવીને કહ્યું. દુલો હસ્યો ધીમું હસ્યો, જિંદગીમાં જાણે પહેલીવાર હસ્યો, અને સુમિ રાજી થઇ એ પાછી બોલવા લાગી અને દુલો, ધનજી,અને સુમિની મા સહુ સાંભળવા લાગ્યા.
       " દાદા તમારે ચોકલેટ ખાવી છે?? દાદા તમને ચોકલેટ ભાવે?? એમ કહી ને સુમીએ તેના દફ્તરમાંથી એક પ્લાસ્ટિકની થેલીમાંથી ચોકલેટુ કાઢી.
" દાદા તમને ખબર છે કે આ ચોકલેટ કોનાં  માટે છે? દાદા હું રોજ નિશાળે જાવ ને ત્યાં કોઈ નો હેપ્પી બર્થડે હોય ને દાદા બધાને ચોકલેટ મળે પણ પેલા હું ખાઈ જતી પણ હમણાં નથી ખાતી દાદા તમને ખબર છે હું નિશાળે જાવ ને તે વચ્ચે એક ઝૂંપડું આવે ને ત્યાં એક નાનો છોકરો ને છોકરી ઉભા હોય તે એને હું ચોકલેટ આપું એ બેય બહુ જ રાજી થાય દાદા પછી તો એ રોજ ઉભા હોય.. પણ છેલ્લા પાંચ દી થી દાદા આ ચોકલેટ ભેગી થઇ છે. એ છોકરીનો ભાઈ મરી ગયો દાદા.. એનો ભાઈ મરી ગયો,, છોકરીએ કીધું મારો ભાઈ મરી ગયો હું ચોકલેટ નહિ ખાવ દાદા.. તે વાતેય સાચી ને મરી જાય ને ત્યારે તો રોવાય ને ચોકલેટ ના ખવાય એટલે હુ ચોકલેટ નથી ખાતી પણ તમે ખાવ દાદા, એમ કરો દાદા આ બધી રાખો તમે.. એય દાદા.. તમે રડો છો!!!

          દુલો તૂટી ગયો, એક નાની સુમી આગળ આજ એ હારી ગયો ને સુમિનો એક એક શબ્દ તેના કાળજાની આરપાર ઉતરી જતી હતી અને ચોકલેટ ની વાત આવતાંજ એ સાવ ભાંગી પડ્યો!! વીસ વરસ પહેલાંની વાત યાદ આવી ગઈ.પોતે એક રવિવારે આવી જ રીતે બહાર ઉઘરાણી એ જતો હતો અને એની આઠ વર્ષની છોકરી એ કીધેલું કે પાપા બાપુજી મારે માટે ચોકલેટ લાવજો, અને એ આખી થેલી લાવેલો..પણ જેવો ઘરમાં આવ્યો કે હાથમાં ચોકલેટની થેલી પડી ગયેલી!!! પોતાની લાડલી દીકરીને સર્પ કરડવાથી મૃત્યુ થયેલું હતું!! એ આખી ઘટના થઇ ને દુલો સુમિને બથ ભરીને રોયો... એકદમ મોકળા મને દુલાએ ડૂસકા ભર્યા.. ધનજી, ધનજી ની વહુ, બધાજ રોતાં હતાં!! થોડીવાર પછી સહુ શાંત થયા. 
           " બેન ચા મુકો" દુલાએ કોમળતા થી કહ્યું. કાળમીંઢ પથ્થરમાંથી નીકળતાં ઝરણાનું પાણી હંમેશા મીઠું જ હોય છે. ધનજીની સામે હાથ જોડીને કહ્યું
               " ધનજી મારી આટલી વાત માનજે, ના માને ને તો તને આ સુમિના સોગંદ છે. આજથી તું મુક્ત છે ધનજી તારી માથે મારું કોઈ જ લેણું નથી. અને આ બીજી રકમ આ દીકરી માટે છે.." એમ કહીને આવેલી બધી ઉઘરાણી ધનજીને આપી દીધી.
ધનજી પણ રોઈ પડ્યો આ વખતે એની આંખમાં હરખ ના આંસુ હતા. સુમિની મા ચા લાવી. દુલાએ આજ પેલી વાર એના બાપાની સલાહ તોડી હતી. સુમી વિસ્મયથી આ બધું જોઈ રહી હતી, એને તો કશી જ ખબર નહોતી કે શું બની ગયું હતું.છેલ્લે દુલો ઉભો થયો સુમિને ઊંચકી લીધી અને બુલેટ માથીંએ બેસાડી ને કીધું.

" કાઈ કામ હોય તો બેધડક આવતો રહેજે,  અને આ સુમિને  પણ સાથે લાવજે,સુમિને ભણાવજે, ખર્ચથી ના મૂંઝાતો અને હા તે તો એક દીકરીને વળાવી છે ને!! સુમિના  લગ્ન વખતે તને યોગ્ય લાગે તો મને કન્યાદાન કરવા દેજે.. સુમિને માથે હાથ મૂકીને વ્હાલ કર્યું સુમિને નીચે ઉતારી ..બુલેટ ચાલ્યું... અને એ સાંજે વાડીએ દુલો બોલ્યો તાપણું તાપતાં તાપતાં!!!
"અરજણ બધી કાપલિયું લાવ્ય!!" અને પછી અરજણ કાપલિયું લાવ્યો.બધીજ કાપલિયું દુલાએ  તાપમાં નાખી દીધી અને કહ્યું...

” જેને પૈસા આપવા હશે એ જાતે આવીને આપી જશે.. હવે થી આ દુલા રણછોડ અને એનું બુલેટ  કોઈની ઉઘરાણી એ નહિ જાય..!!

તાપણાંનાં તાપમાં દુલાના ચહેરા પર આજ અનોખી ચમક હતી...

દુર્જન જયારે પૂરેપૂરો  સજ્જન બને છે ત્યારે એ વંદનીય બને છે!!